
Faz-se o caminho ao andar
Faz-se o caminho sem volta
Caminho que não se volta a pisar
Que é ave que ficou solta.
Deixo o rasto para trás!
Caminhando o caminho se faz.
Mas volta sempre a saudade
Com suas pálpebras de seda,
e sua face ressequida
Pra nos trazer a verdade
Da cruz que é esta vida.
Abala-se para jamais voltar
Que deixar?
E que levar?
Se a luz dos olhos se apaga
Já não há volta que traga.
Deixem-se as portas entreabertas
As da alma e do coração
Podem as horas ser incertas
E à morte pôr travão.
Faz-se o caminho ao andar
Como se fosse procissão.
E o sonho que sonha alguém
É também Deus quem o traça
A tarde já vai aquém!
E assim a vida passa.
rosafogo
natalia nuno
imagemret.blog imagens para decoupage
1 comentário:
kaunis runo.. mitä otan mukaan, kun silmät ei näe? ehkä vain usko.. sielussa oleva liekki se valaisee..
Enviar um comentário